Hallo!
Mijn naam is Roos Luteijn, ik woon in Gorinchem en ik ben een groot liefhebber van alles wat met wol en ambacht te maken heeft.
De liefde voor wol is me van jongs af aan meegegeven, maar het duurde even voordat die echt tot bloei kwam. Ik begon met haken, geïnspireerd door een oude Ariadne die thuis rondslingerde. Langzaam verschoof mijn aandacht naar breien – van een eenvoudige IJslandse trui naar steeds complexere projecten.
Breien is voor mij ontspanning, maar mijn nieuwsgierigheid en leergierigheid zorgen ervoor dat ik steeds nieuwe technieken wil ontdekken. Zo kwam het spinnen erbij. Voor mijn 25e verjaardag kreeg ik van mijn moeder mijn eerste Louët-spinnewiel. Wat een wereld ging er open! Eerst voorzichtig met gekaarde wol, maar al snel lag er een hele vacht in de tuin.
Spinnen is een ambacht dat tijd en gevoel vraagt. Mijn eerste draad kwam snel tot leven, maar ik merkte dat ik nog niet het maximale uit de wol haalde. Door veel te oefenen – en vooral te voelen – leerde ik de wol beter kennen. Tegenwoordig werk ik het liefst met ruwe vachten. Lontwol is prachtig, maar het natuurlijke, onvoorspelbare karakter van ruwe wol blijft mij inspireren.
En wat doe je met al die gesponnen wol? Omdat breien tijd kost, ben ik ook gaan weven. Op mijn rigid heddle loom maak ik vooral kussens, zodat ik telkens nieuwe technieken kan uitproberen. Ook hier geldt: er is nog zoveel te leren – en dat is precies wat ik er zo mooi aan vind.
Voor mij draait handwerken om het hele proces. Het eindproduct is waardevol, maar vooral als herinnering aan de tijd waarin het is ontstaan. Van elk project weet ik nog precies waar ik woonde, hoe ik me voelde, welke baan ik had, of wat er speelde in die zomer of winter. Mijn werkstukken zijn als een dagboek – voor mij een herinnering, voor een ander een warme trui of een bijzonder kussen.
Die gedachte heeft me ertoe gebracht om deze blog te starten. Om mijn proces vast te leggen, mijn kennis te delen, en hopelijk anderen te inspireren om ook te maken wat het hart ingeeft.